تراکم و انباشتگی جمعیت که منجر به نابرابری فضایی در سطح شهرها می‌شود، در محل کار و زندگی شهروندان، هزینه گزافی را به آنان تحمیل می‌کند.کانون راه‌حل این مشکلات محیط‌های شهری است که راهی برای خلق سلامتی و ارتباط دوستانه شهرها با فضای کافی و طراحی و درجه‌بندی افراد است.
اروپا و آمریکا با توجه به وسعت سرمایه‌ها و جمعیت‌های کوچک مرتبط نمی‌توانند استانداردهای مصرف خود را درصورت تغییر شرایط محیط و سرمایه‌های خانوارها حفظ کنند.این هنوز مدلی است که جهان از آن پیروی می‌کند. ماهواره‌های فضایی تصاویری از افزایش گسترش شهرهای اطراف جهان ثبت کرده‌اند. تصاویری که می‌تواند حاکی از نابرابری افزایش جنگل‌زدایی در آمازون با افزایش شهرها باشد.
در دولت‌های توسعه یافته رشد صنعتی و افزایش استانداردهای زندگی ادامه دارد و کشورهای جهان سوم قربانیان همیشگی اثرات سهمگین مسائل اکولوژیکی هستند.در جهان سرانه تقاضای زمین و میزان قابل دسترس برای نیازهای شهری آمارهایی متفاوت است.
کمبود غذایی اخیر در چین و هندوستان زنگ خطری است برای جوامع بشری و می‌تواند اثرات سنگینی را برای دولت‌های قدرتمند نیز به همراه داشته باشد که از آن جمله حساس شدن گیاهان در برابر سختی‌های محیطی است.به‌طور حتم، مقایسه جمعیت و سرمایه‌های در دسترس یک نظریه جدید نیست.
توماس مالتوس در سال 1700 پیش‌بینی کرد که افزایش روز افزون جمعیت، ذخیره غذایی را کاهش خواهد داد. این نکته بیانگر مصیبتی بزرگ در جهان آینده خواهد بود.از سوی دیگر دانشمندان خاطر نشان می‌کنند جامعه‌ای بقا خواهد داشت و از هم نخواهد پاشید که افزایش جمعیت استاندارد را رعایت کند که برای این مهم کنترل زاد و ولد، تولیدات کشاورزی و دامی و انرژی‌های متناوب و دیگر فناوری‌ها مورد اهمیت است.
آنچه امروز قابل بحث است بیشتر مردم در حال حاضر تمایل به زندگی در شهرهای بزرگ دارند. در سال 1950 تنها 83 شهر جمعیت بالاتر از یک میلیون نفر داشتند. اما امروزه جمعیت بیش از 500 شهر بالاتر از این رقم شده‌است. تنها در 10 سال آینده 90درصد از آمریکایی‌ها و 80درصد از چینی‌ها در شهرها زندگی خواهند کرد و اروپا نیز خیلی زود به این روند خواهد پیوست.
سرسبز نگاه داشتن شهرهای جهان کار ساده‌ای نیست. به ویژه اگر در کنار آن به سلامتی عمومی، امنیت، اقتصاد سالم و تعداد عوامل بسیار زیاد دیگری بپردازیم.
